De eerste werkweek zit erop!
Blijf op de hoogte en volg Kimberly en Tim
25 Maart 2014 | Oeganda, Jinja
Hallo iedereen! Hier is alweer ons tweede blogje uit het verre Uganda. We hebben er nu een volle werkweek op zitten én een heerlijk weekend, genoeg om te vertellen dus!
Maandag hebben we vooral kennis gemaakt met alle kindjes en een beetje gekeken hoe het hier allemaal te werk gaat. Je hebt namelijk het weeshuis (Home Sweet Home) en de Daycare. In het weekend is de Daycare gesloten, maar doordeweeks zitten er een stuk of twintig kinderen. Dit zijn allemaal kinderen met een handicap, in tegenstelling tot het weeshuis. Sommige zijn mentaal gehandicapt, en andere hebben bijvoorbeeld een systeem ziekte.
Tim heeft kennis gemaakt met alle kinderen die fysiotherapie nodig hebben en heeft ze deze week allemaal al behandeld. Hij denkt dat er bij verschillende kinderen zeker wat vooruitgang te boeken is, top dus! Bij sommige kinderen is het echter lastig om te voorspellen of ze voor uit kunnen gaan of niet. De verhalen die je hier hoort zijn trouwens echt schrijnend. De vrolijke kindjes van het weeshuis hebben echt allemaal een heftig verleden. Gehandicapte kinderen worden hier gezien als outcast en worden niet opgenomen in de maatschappij. Ze kunnen geen geld opleveren, en blijven alleen maar geld kosten dat er niet is. Hierdoor worden ze vaak aan hun lot over gelaten. Gelukkig hebben ze het nou ontzettend goed, en dat zie je dan ook wel aan ze!
Qua eten hier in het weeshuis hebben we het best goed. Elke middag eet je posh and bean. Kort gezegd is dit maismeel met bruine bonen. Voor de Antillianen onder ons: posh lijkt gewoon sprekend op funchi. Het is even wennen dat je dit standaard elke middag eet, maar prima te doen. Het avond eten is elke dag anders. Zo eet je op maandag avond zoete aardappel met een soort pindasaus (lijkt ietswat op sate). Tim was toen natuurlijk helemaal in zijn element!
Ook zijn we van de week weer een paar keer naar Jinja gegaan op de boda. Het is belangrijk om te weten dat je hier altijd moet afdingen. Als de chauffeur 5000 shilling vraagt, moet jij zeggen dat dat véél te veel is en dat je slechts 2000 wilt betalen. Zo kom je meestal wel op een prijs in het midden uit! Toen we dinsdag naar Jinja gingen, reed de chauffeur opeens een hobbel zandweggetje op. Wij snapten er vrij weinig van, want de vorige keer reden we gewoon over de grote brug. Het bleek dat dit een shortcut was die vaker werd gebruikt. Voor ons iets minder fijn, want we hobbelden alle kanten op! In Jinja hebben we wat gedronken bij Source Cafe, een erg modern cafe wat me zelfs een beetje doet denken aan een (Afrikaanse) Starbucks.
We hebben van de week ook een aantal keer fruit gehaald bij ons in de straat en in het dorp verderop. We eten hier super veel fruit, omdat het erg goedkoop is en ook nog eens super lekker. Bananen, ananas, passievrucht.. We eten er ons tonnetje rond aan! Home Sweet Home ligt in het plaatsje Buzika. Dit kun je eigenlijk zien als een straat met verschillende 'winkeltjes'. Die winkeltjes zijn vaak ontzettend klein en gemaakt van gietijzeren platen. In elk winkeltje verkopen ze hetzelfde, namelijk beltegoed, wc-papier, fruit.... Wij verbazen ons er keer op keer over dat ze niet allang failliet zijn. Tien van dezelfde winkelkrotten in een straat, dat is toch te gek voor woorden?
Vrijdag ben ik, Kimberly, voor de leeuwen gegooid. Niet letterlijk natuurlijk, maar ik moest opeens les geven aan het moeilijkste groepje in de Daycare. In dit groepje zaten kinderen met redelijk heftige mentale stoornissen. En tja, die kinderen reageren natuurlijk heel anders op dingen dan 'normale' kinderen. De concentratie was ver te zoeken en ze wilden constant ontsnappen. Gelukkig nam Tim na een uurtje twee kinderen mee voor fysiotherapie. Daar was ik erg blij om, want dat scheelde toch wel erg veel in drukte. Ondertussen heeft Tim natuurlijk de hele week fysiotherapie gedaan met de kinderen. Het is vooral veel rapporteren op het moment, maar vanaf volgende week gaat hij schema's maken voor de kinderen. Ik heb een gesprek gehad met Suzan en we hebben besloten dat ik in totaal vier promotie filmpjes voor Home Sweet Home ga maken. Eentje van het weeshuis zelf, eentje van de Daycare, een speciaal voor vrijwilligers en dan nog een klein sfeerfilmpje voor op de startpagina van hun website. Dat wordt flink wat filmen en monteren dus, maar ik heb er zin in!
Vrijdag avond zijn Tim en ik weesten eten bij King Fisher, het luxe resort waar we vorige week ook al zijn geweest. Het was werkelijk waar een genot om weer vlees te eten! Het eten bij Home Sweet Home bevat namelijk geen vlees of vis. Om eerlijk te zijn waren we bij King Fisher echt aan het bunkeren - eten tot dat je er bij neer valt! Zaterdag ochtend zijn we met zijn tweetjes vertrokken naar Mabira Forest - het grootste regenwoud in Uganda. Het was een hele nieuwe onderneming voor ons om er te komen. We moesten namelijk eerst een boda nemen naar de Nile Brewery, en vanaf daar een matatu (busje) naar het regenwoud. Op het moment dat we van de boda afstapten, werden we belaagd door mensen. Werkelijk iedereen begon aan ons te trekken - iedereen wilde dat we zijn of haar matatu zouden nemen! We werden nogal overrompeld en wisten echt niet in welk busje we moesten stappen. Gelukkig vonden we toen een man die zich redelijk normaal gedroeg - ons niet aan de arm probeerde mee te sleuren - en ons twee plekken voorin een busje gaf. Wij dachten dat we gelijk zouden vertrekken, aangezien het busje redelijk vol zat. Maar nee hoor - er werden nog ongeveer tien mensen bij gepropt in een half uur tijd. Onze verwarring werd nog groter toen op het allerlaatste moment de chauffeur en conducteur opeens vervangen werden door twee andere Ugandezen. Blijkbaar wisselen die wel vaker af, maar dat wisten wij natuurlijk niet!
Na een ritje van ongeveer 40 minuten kwamen we dan aan bij Mabira Forest. Wat je daar ziet, is echt ongelofelijk. Zodra er een busje stopt, rennen er hordes verkopers op af, elk gehuld in een blauw vestje, en gewapend met hun koopwaar. Allemaal willen ze je geroosterde kip, drinken, mais of bananen verkopen. Iets fatsoenlijk aanbieden zit er niet bij: ze duwen zich bijna door het busje heen, met hun armen vol koopwaar door de open ramen heen geduwd! Moet je je voorstellen dat je uit stapt en wordt omringt door een groep van wellicht twintig verkopers. Om gek van te worden XD.
Nadat we ons hadden gesetteld bij het pension waar we zouden slapen, Little Kingston, zijn we een wandeling door het regenwoud gaan maken. We kozen voor de gele route die ongeveer twee en een half uur duurde. Flink doorstappen soms (voor mij/Kimberly dan XD), maar zeker de moeite waard! Ontzettend grote bomen, heel veel kleurrijke vlinders, een paar kikkers en, jawel, zelfs wilde apen! Dat getuigt er toch wel van dat we écht in Afrika zijn ;).
Na de wandeling keerden we terug naar Little Kingston en ontmoetten we de andere vrijwilligers, die daar ook een nachtje zouden slapen. Na een heerlijk avondmaal van kip-curry en een rund-stoofpotje werd het kampvuur nog even aangemaakt. Het was echt heerlijk om even bij te komen van alle indrukken die we die week hadden gekregen. Zondag ochtend zijn we met de matatu terug naar Jinja gegaan. Tim en Wijnand (een van de vrijwilligers) zaten redelijk voorin, terwijl ik ergens achter in aan de zijkant gepropt was. Ik had ook de pech dat iedereen die achter of naast mij zat er eerder uit moest. Dat betekende dus telkens weer opstaan, het busje uit, busje in, jezelf comfortabel maken.. Probeer dat maar eens met veertien man in één mini-busje! Eenmaal in Jinja aangekomen namen we de boda naar huis om onze spullen te droppen en gingen we daarna door naar het resort King Fisher. Even zwemmen, een hamburger naar binnen werken (Kimberly althans XD) en relaxen. 's Avonds aten we weer market food met de kinderen, en lekker dat het was! En nu profiteren we van het feit dat het internet het eindelijk doet (dat is nogal een wonder hier). Althans, het deed het wanneer ik dit schreef. Morgen begint er weer een nieuwe werkweek en kunnen we écht aan de slag. See you later!
Liefs Kimberly en Tim
Maandag hebben we vooral kennis gemaakt met alle kindjes en een beetje gekeken hoe het hier allemaal te werk gaat. Je hebt namelijk het weeshuis (Home Sweet Home) en de Daycare. In het weekend is de Daycare gesloten, maar doordeweeks zitten er een stuk of twintig kinderen. Dit zijn allemaal kinderen met een handicap, in tegenstelling tot het weeshuis. Sommige zijn mentaal gehandicapt, en andere hebben bijvoorbeeld een systeem ziekte.
Tim heeft kennis gemaakt met alle kinderen die fysiotherapie nodig hebben en heeft ze deze week allemaal al behandeld. Hij denkt dat er bij verschillende kinderen zeker wat vooruitgang te boeken is, top dus! Bij sommige kinderen is het echter lastig om te voorspellen of ze voor uit kunnen gaan of niet. De verhalen die je hier hoort zijn trouwens echt schrijnend. De vrolijke kindjes van het weeshuis hebben echt allemaal een heftig verleden. Gehandicapte kinderen worden hier gezien als outcast en worden niet opgenomen in de maatschappij. Ze kunnen geen geld opleveren, en blijven alleen maar geld kosten dat er niet is. Hierdoor worden ze vaak aan hun lot over gelaten. Gelukkig hebben ze het nou ontzettend goed, en dat zie je dan ook wel aan ze!
Qua eten hier in het weeshuis hebben we het best goed. Elke middag eet je posh and bean. Kort gezegd is dit maismeel met bruine bonen. Voor de Antillianen onder ons: posh lijkt gewoon sprekend op funchi. Het is even wennen dat je dit standaard elke middag eet, maar prima te doen. Het avond eten is elke dag anders. Zo eet je op maandag avond zoete aardappel met een soort pindasaus (lijkt ietswat op sate). Tim was toen natuurlijk helemaal in zijn element!
Ook zijn we van de week weer een paar keer naar Jinja gegaan op de boda. Het is belangrijk om te weten dat je hier altijd moet afdingen. Als de chauffeur 5000 shilling vraagt, moet jij zeggen dat dat véél te veel is en dat je slechts 2000 wilt betalen. Zo kom je meestal wel op een prijs in het midden uit! Toen we dinsdag naar Jinja gingen, reed de chauffeur opeens een hobbel zandweggetje op. Wij snapten er vrij weinig van, want de vorige keer reden we gewoon over de grote brug. Het bleek dat dit een shortcut was die vaker werd gebruikt. Voor ons iets minder fijn, want we hobbelden alle kanten op! In Jinja hebben we wat gedronken bij Source Cafe, een erg modern cafe wat me zelfs een beetje doet denken aan een (Afrikaanse) Starbucks.
We hebben van de week ook een aantal keer fruit gehaald bij ons in de straat en in het dorp verderop. We eten hier super veel fruit, omdat het erg goedkoop is en ook nog eens super lekker. Bananen, ananas, passievrucht.. We eten er ons tonnetje rond aan! Home Sweet Home ligt in het plaatsje Buzika. Dit kun je eigenlijk zien als een straat met verschillende 'winkeltjes'. Die winkeltjes zijn vaak ontzettend klein en gemaakt van gietijzeren platen. In elk winkeltje verkopen ze hetzelfde, namelijk beltegoed, wc-papier, fruit.... Wij verbazen ons er keer op keer over dat ze niet allang failliet zijn. Tien van dezelfde winkelkrotten in een straat, dat is toch te gek voor woorden?
Vrijdag ben ik, Kimberly, voor de leeuwen gegooid. Niet letterlijk natuurlijk, maar ik moest opeens les geven aan het moeilijkste groepje in de Daycare. In dit groepje zaten kinderen met redelijk heftige mentale stoornissen. En tja, die kinderen reageren natuurlijk heel anders op dingen dan 'normale' kinderen. De concentratie was ver te zoeken en ze wilden constant ontsnappen. Gelukkig nam Tim na een uurtje twee kinderen mee voor fysiotherapie. Daar was ik erg blij om, want dat scheelde toch wel erg veel in drukte. Ondertussen heeft Tim natuurlijk de hele week fysiotherapie gedaan met de kinderen. Het is vooral veel rapporteren op het moment, maar vanaf volgende week gaat hij schema's maken voor de kinderen. Ik heb een gesprek gehad met Suzan en we hebben besloten dat ik in totaal vier promotie filmpjes voor Home Sweet Home ga maken. Eentje van het weeshuis zelf, eentje van de Daycare, een speciaal voor vrijwilligers en dan nog een klein sfeerfilmpje voor op de startpagina van hun website. Dat wordt flink wat filmen en monteren dus, maar ik heb er zin in!
Vrijdag avond zijn Tim en ik weesten eten bij King Fisher, het luxe resort waar we vorige week ook al zijn geweest. Het was werkelijk waar een genot om weer vlees te eten! Het eten bij Home Sweet Home bevat namelijk geen vlees of vis. Om eerlijk te zijn waren we bij King Fisher echt aan het bunkeren - eten tot dat je er bij neer valt! Zaterdag ochtend zijn we met zijn tweetjes vertrokken naar Mabira Forest - het grootste regenwoud in Uganda. Het was een hele nieuwe onderneming voor ons om er te komen. We moesten namelijk eerst een boda nemen naar de Nile Brewery, en vanaf daar een matatu (busje) naar het regenwoud. Op het moment dat we van de boda afstapten, werden we belaagd door mensen. Werkelijk iedereen begon aan ons te trekken - iedereen wilde dat we zijn of haar matatu zouden nemen! We werden nogal overrompeld en wisten echt niet in welk busje we moesten stappen. Gelukkig vonden we toen een man die zich redelijk normaal gedroeg - ons niet aan de arm probeerde mee te sleuren - en ons twee plekken voorin een busje gaf. Wij dachten dat we gelijk zouden vertrekken, aangezien het busje redelijk vol zat. Maar nee hoor - er werden nog ongeveer tien mensen bij gepropt in een half uur tijd. Onze verwarring werd nog groter toen op het allerlaatste moment de chauffeur en conducteur opeens vervangen werden door twee andere Ugandezen. Blijkbaar wisselen die wel vaker af, maar dat wisten wij natuurlijk niet!
Na een ritje van ongeveer 40 minuten kwamen we dan aan bij Mabira Forest. Wat je daar ziet, is echt ongelofelijk. Zodra er een busje stopt, rennen er hordes verkopers op af, elk gehuld in een blauw vestje, en gewapend met hun koopwaar. Allemaal willen ze je geroosterde kip, drinken, mais of bananen verkopen. Iets fatsoenlijk aanbieden zit er niet bij: ze duwen zich bijna door het busje heen, met hun armen vol koopwaar door de open ramen heen geduwd! Moet je je voorstellen dat je uit stapt en wordt omringt door een groep van wellicht twintig verkopers. Om gek van te worden XD.
Nadat we ons hadden gesetteld bij het pension waar we zouden slapen, Little Kingston, zijn we een wandeling door het regenwoud gaan maken. We kozen voor de gele route die ongeveer twee en een half uur duurde. Flink doorstappen soms (voor mij/Kimberly dan XD), maar zeker de moeite waard! Ontzettend grote bomen, heel veel kleurrijke vlinders, een paar kikkers en, jawel, zelfs wilde apen! Dat getuigt er toch wel van dat we écht in Afrika zijn ;).
Na de wandeling keerden we terug naar Little Kingston en ontmoetten we de andere vrijwilligers, die daar ook een nachtje zouden slapen. Na een heerlijk avondmaal van kip-curry en een rund-stoofpotje werd het kampvuur nog even aangemaakt. Het was echt heerlijk om even bij te komen van alle indrukken die we die week hadden gekregen. Zondag ochtend zijn we met de matatu terug naar Jinja gegaan. Tim en Wijnand (een van de vrijwilligers) zaten redelijk voorin, terwijl ik ergens achter in aan de zijkant gepropt was. Ik had ook de pech dat iedereen die achter of naast mij zat er eerder uit moest. Dat betekende dus telkens weer opstaan, het busje uit, busje in, jezelf comfortabel maken.. Probeer dat maar eens met veertien man in één mini-busje! Eenmaal in Jinja aangekomen namen we de boda naar huis om onze spullen te droppen en gingen we daarna door naar het resort King Fisher. Even zwemmen, een hamburger naar binnen werken (Kimberly althans XD) en relaxen. 's Avonds aten we weer market food met de kinderen, en lekker dat het was! En nu profiteren we van het feit dat het internet het eindelijk doet (dat is nogal een wonder hier). Althans, het deed het wanneer ik dit schreef. Morgen begint er weer een nieuwe werkweek en kunnen we écht aan de slag. See you later!
Liefs Kimberly en Tim
-
25 Maart 2014 - 15:34
Henriette Beerens:
Hoi Tim en Kimberley,
Leuk om jullie verslagen te lezen. Jullie maken heel wat mee. Hopelijk heb je, je draai daar al een beetje kunnen vinden.
Veel succes nog en we kijken uit naar het volgende verslag
groetjes van Leo en Henriette -
25 Maart 2014 - 15:47
Betty En Prosper:
Hey Kanjers,
Wat is dit ook weer een mooi verhaal...Geef ook maar veel liefde dan aan die kindjes, dat hebben ze zeker nodig!
Ook wel leuk om te horen dat jullie ook nog de gelegenheid hebben om meer van Uganda te zien en natuurlijk ook nog even in luxe kunnen vertoeven ;-)
En het eten klinkt ook best goed hoor!! :-)))
Veel succes weer de komende week en ook wij kijken weer uit naar jullie volgend verslag.
Liefs Tante Betty en Prosper -
25 Maart 2014 - 15:52
Marjan:
Hoi Tim en Kimberly,
Weer een heel mooi verhaal, en inderdaad, jullie zien veel, en eten lekker!
Ga zo door!
Groetjes Marjan -
25 Maart 2014 - 16:05
Opa En Oma:
Lieve Kimberly en Tim,
Wat een een prachtig verhaal van jullie werkweek en week-end. Fantastisch dat jullie dit allemaal meemaken en ons daarvan mee laten genieten!
Dat deze kinderen veel liefde aandacht en verzorging van jullie krijgen is heerlijk.
Fijn dat jullie je er zo goed in kunnen vinden wat het eten en verblijf betreft.
We kijken uit naar jullie volgende verslag, liefs van opa en omaxxxx -
25 Maart 2014 - 16:58
Jorita En Kees:
Hoi Kimberly en Tim,
Mooi verhaal, we krijgen zo een goede indruk van jullie belevenissen in Afrika.
Veel plezier en op naar het volgende verslag !
Hartelijke groet. -
25 Maart 2014 - 17:00
Ja Ny Van Maaren :
Leuk verslag indrukwekkend allemaal lekker vol busje en warm zeker mooi werk doen jullie daarleuke fotos wij volgen jullie ook op f b gr xjany en henk -
25 Maart 2014 - 19:27
FAJ Kumpf:
Lieve Kimberly en Tim !!! Wij Hebben ook deze keer weer van jullie reisverslag genoten.Heel leuk geschreven. Zo krijgen ook wij een goede indruk hoe het daar is. Nog een leuke tijd en tot het volgende verslag. Heel veel groetjes , Tante Jolande en ome Frits !!! -
25 Maart 2014 - 19:59
Tante Bianca:
Hallo Kimberly en Tim,
Weer een heel leuk stukje om te lezen -
25 Maart 2014 - 20:15
Mama/Miranda:
Lieve Kimberly en Tim,
Tja ook al spreek ik jullie, nou ja Kimberly dan, regelmatig toch is het anders als je een verhaal leest want dan kan je het nog eens na lezen, fijn hoor!
Ook deze week weer veel succes met jullie goede werk! Veel liefs en kusjes xxx -
25 Maart 2014 - 22:05
Opa En Oma Stolk:
Lieve Kimberly en Tim
Ondanks dat we het meeste al hebben gehoord via de telefoon is het toch fijn om alles nog eens te kunnen lezen.Heel mooi geschreven hoor!
Veel liefs en kusjes van Opa en Oma XXX -
25 Maart 2014 - 22:35
Johan:
Hoi Kimberly en Tim,
Goed te lezen dat jullie het goed maken in Oeganda. Fijn is ook dat je het werk in het weekend af kunt wisselen met leuke zaken en wat van het land kunt zien of gewoon lekker in wat luxe kunt ontspannen. Zo je horen gaan jullie het wel redden daar och en af en toe wat avonturieren met de manier zoals het daar aan toe gaat is toch ook leuk of niet.
Nou succes en tot de volgende keer maar weer!
groet Johan -
30 Maart 2014 - 12:40
Marc En Melinda :
Hoi Tim en Kimberly,
Leuk om jullie zo te kunnen volgen in het verre Oeganda
Heel veel succes en plezier de komende tijd.
Groeten Marc, Melinda, Lars en Stijn Janssen
-
01 April 2014 - 18:50
Annie En Toon:
Hallo Kimberly en Kim
Wij hebben dat verslag gelezen als je dat ziet doen jullie heel goed werk, indrukwekkend,ook leuke foto's
We hopen dat jullie het toch naar je zin hebben met ze tweetjes daar hoort ook ontspanning bij in zover dat er dat is de groetjes en tot horen.
Annie en Toon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
