Namasté Nepal!

Namasté lieve mensen!

Yes, we zijn in Nepal! Afgelopen zaterdag vertrokken we vanuit Uganda. We liepen nog tegen een klein probleempje aan; we moesten namelijk kunnen aantonen dat we niet van plan waren stiekem te emigreren naar Nepal/India. Gelukkig heb ik een smartphone en kon ik door middel van een eTicket naar Nederland aantonen dat we ook echt slechts drie maanden hier wilden verblijven. Na drie vluchten, eindeloos wachten op gigantische vliegvelden (jeetje, Schiphol is niks vergeleken met de airports van Doha en Delhi) en slechts drie uurtjes slaap kwamen we dan aan in Kathmandu.

Binnen enkele seconden hadden we het al door; wat een totaal andere wereld! Chaotisch verkeer, dicht op elkaar gebouwde huizen, vrouwen met traditionele saris en een stip op hun voorhoofd, kleine bedelende kindjes, overal Nepalese vlaggetjes, toeterende rikshas en een smog van jewelste. Ja hoor, we zijn in Azie!

Gelukkig werden we opgehaald door Raj, een Nepalese gids die Koen, de eigenaar van het weeshuis, al heel lang kent. Hij heeft ons rechtstreeks naar onze guesthouse gebracht, maar niet voordat hij mooie oranje bloemenslingers om onze nek had gehangen. Die dag hebben we nog snel wat boodschappen gedaan, gepind, en eventjes rondgekeken in Thamel. Ons guesthouse zit namelijk op 5 minuten van Thamel af, het toeristische gedeelte van Kathmandu. Moe van de reis en alle eerste indrukken vielen we die avond snel in slaap.

De volgende dag hebben we alle tijd genomen om Kathmandu te leren kennen. Eerst even een Nepalees nummer gehaald, waarvoor ik nog een pasfoto moest maken. Wat bleek, de pasfotos worden hier flink gephotoshopt, ik lijk wel een Indiase Bollywoodster ;). Ook moesten we op het formulier voor het telefoonnummer de naam van onze vader invullen. Waarom? Geen idee! (Maar goed, papa, dan weet u dat, ergens op een papiertje hier in Nepal staat dat u mijn vader bent). Daarna hebben we flink wat boodschappen gedaan bij de supermarkt, en wat was ik aangenaam verrast! Je kan hier namelijk ontzettend krijgen. Echt een hele ommezwaai vergeleken met Uganda. Ook hebben we een boek en map over Nepal/Kathmandu gekocht zodat we beter wisten waar we naar toe moesten lopen. Leuk feitje; overal waar je hier komt, roepen ze "Namasté!". Lekker vrolijk en ik voel me altijd zo een lachende buddha als ik dat zeg.

Die middag zijn we een kijkje gaan nemen bij Lang Tang Children Home, het weeshuis waar we zullen gaan werken. Het is een flink eindje lopen (althans, voor mij dan, ik vind 30 min behoorlijk lang) maar je komt wel langs de mooiste tempel van Kathmandu: The monkey temple. Een van deze dagen willen we deze nog eens gaan bezichtigen. Eenmaal bij het weeshuis aangekomen werden we ontzettend hartelijk ontvangen. Janak en Pushpa zijn de 'caretakers' van het weeshuis en spreken gelukkig prima Engels. Schoentjes uit bij de voordeur en we kregen gelijk een rondleiding door het (prachtige!) huis. Wij zullen waarschijnlijk vijf dagen in de week werkzaam zijn bij de daycare van het tehuis. Elke werkdag (dat is zondag t/m vrijdag hier) worden er gehandicapte Nepalese kindjes afgezet bij de daycare, die wij hopelijk kunnen helpen en wat liefde kunnen geven. We hebben er ontzettend veel zin in, zeker omdat Janak al het vertrouwen in ons leek te hebben. Die middag spraken we af dat we pas aankomende zondag beginnen met werken, zodat we eerst op ons gemakje de omgeving konden leren kennen. Wij boden aan om donderdag te beginnen, maar Janak stond er op om op zondag te beginnen tijdens de verse start van de nieuwe werkweek!

Zo gezegd, zo gedaan! De afgelopen dagen zijn we van hot naar her gerend en hebben we vele tempels, winkels en pleintjes bezichtigd. Zo zijn we o.a. naar Durbar Square gegaan, het bekendste plein van Kathmandu. Prachtige tempels, kleurrijke gebedsgebouwen en een interessant museum. Hier komen we zeker nog wel eens terug. Tijdens onze rondwandeling werd ik trouwens aangetikt door een Aziatische familie, of ik met ze op de foto wilde! Ik voelde me even een toeristische attractie toen ik werd omringd door een horde meiden en moest lachen voor de foto. Ik denk dat het is omdat ik blank ben. Blank zijn is hier een schoonheidsideaal, overal in de supermarkten vind je dan ook producten om je huid witter te maken. Zo kocht ik bijvoorbeeld per ongeluk een 'Whitening Sunscreen' ;).

Ook zijn we een middag doelloos gaan rondlopen in Kathmandu. We zagen marktjes met vis, vlees, groenten en fruit, talloze winkeltjes met schoenen (allemaal kleine maatjes, ik ben een reus hier) en ook erg veel winkels die spullen voor trekkings aanbieden. Er lopen hier tientallen honden over straat en ik moet me echt bedwingen om ze niet te aaien. Maar ja, ik wil liever geen rabies, dus ik doe het maar niet ;). Je wordt constant aangesproken door riksha meneren en taxi chauffeurs. We hebben al wel één ritje met een riksha gemaakt, maar dat is omdat ik het heeeeel graag wilde :D (voor Tim is dat net te toeristisch). Ook hebben we de wedstrijd Nederland-Australie gezien (Hup Holland Hup!) en hebben we cocktails gedronken bij Hard Rock Café Kathmandu.

Tim en ik zijn het erover eens dat Nepal totaal anders is dan waar we dan ook geweest zijn in de wereld, al heeft het toch wel wat overeenkomsten met Uganda (de kleine winkeltjes, de opdringerigheid van verkopers en de miljoenen brommers die allemaal toeteren). Maar je voelt en ziet dat het écht Azie is. Ik vind vooral de traditionele kleding van de vrouwen prachtig! Ook ruik je hier o-ve-ral wierook en zie je om de tien minuten een tempel tussen de gebouwen uitpiepen. Ook is het erg fijn dat het hier spotgoedkoop is. Voor een goede avondmaaltijd betaal je nauwelijks 3 euro, en een 3 liter fles Coca Cola is slechts 2 euro. Omgerekend dan natuurlijk, want je betaalt hier met Nepalese roepies. 1 euro is ongeveer 125 roepies, dus dat is nog even flink hoofdrekenen ;).

Ik zal nog even proberen het straatbeeld hier in Kathmandu voor jullie te schetsen. Veel mensen dragen hier mondkapjes tegen de smog op straat. Wij hebben ook een stel mondkapjes aangeschaft, maar eigenlijk alleen omdat we het zo grappig vinden. Je ziet hier ook veel traffic police die proberen het verkeer te regelen. Bijna een onmogelijke taak! Toen wij een supermarkt inliepen, zagen wij dat een stel politie-agenten de schappen aan het bijvullen waren. Erg grappig dat zij gewoon meehelpen in de winkels.

Wat ons ook opviel, is dat alle Nepalezen gewoon schaamteloos rochelen en op straat spugen. Blijkbaar is dat hier heel normaal. De traditionele gebouwen hier hebben allemaal pagode-daakjes. Erg mooi om te zien en ja, het doet me een beetje denken aan de Pagode in de Efteling! Toevallig is dat de autos hier het stuur aan de rechterkant hebben, en iedereen dus links rijd. In Uganda was het ook al zo, grappig. Als laatste feitje kunnen we nog vertellen dat de koe hier heilig is, en dat er dus weinig tot geen beef op de menus hier staan. In plaats daarvan eet je hier veel 'buff': buffalo! Lijkt natuurlijk wel een beetje op koe.

Inmiddels hebben we ook al een aantal dagen gewerkt bij het weeshuis. We hebben vooral geobserveerd, met de kindjes gespeeld en gekeken wat de opties zijn. De didi's, medewerksters van de daycare, kunnen geen Engels, dus het is vooral handen en voeten werk. Ik heb wel een Nepali woordenboek gekocht om wat Nepalees te leren! De kinderen zijn súper schattig en zijn allemaal nog best jong, tussen de 2 en 8 jaar oud. We doen erg ons best om de namen te onthouden, maar dat is soms nog best lastig met namen zoals Roje, Sonjak, Riwas en Lasta!

Al met al kunnen we zeggen dat onze eerste indruk van Nepal héél goed is. De architectuur is prachtig, de mensen zijn erg vriendelijk en de sfeer is gewoon gezellig. We kunnen niet wachten om aan de slag te gaan bij het weeshuis, en natuurlijk om meer van het land te zien. Zo willen we o.a. naar Chitwan National Park om daar een jungle safari te doen en willen we naar het historische stadje Bhaktaphur!

Hopelijk hebben jullie zo een beetje een indruk van onze eerste dagen in Nepal. We missen jullie allemaal, maar gelukkig hebben we het naar ons zin hier. Heel veel liefs!

Xxx Kimberly en Tim